Władysław Grochowski: Rozpuszczamy młode pokolenie pieniędzmi. Godność bierze się z własnej pracy

I nie ma miejsca, gdzie się pan dobrze czuje? 

- Oczywiście, że jest. Na odludziu, gdy jadę sobie sam rowerem.  

Szuka pan wtedy kolejnych lokalizacji na hotele?  

CZYTAJ WIĘCEJ

- Nie, odpoczywam. Pod Warszawą to ja na swoje inwestycje raczej nie znajdę lokalizacji. Mam idee fix, by angażować się w obiekty, w które nikt inny nie chce wejść, w projekty niewykonalne, niemożliwe do realizacji. Ja  jednak wierzę, że można je wskrzesić do życia. Takie inwestycje mamy w Janowie Podlaskim, gdzie odrestaurowaliśmy dawny zamek, czy w Żninie, gdzie dawną cukrownię przekształciliśmy w multifunkcyjny obiekt hotelowy. 

Macie dział ESG w firmie? 

- Nie, z rezerwą do tego podchodzę, choć pewne przymiarki czynię, bo muszę. Takie prawo.  

Pytam, bo mam wrażenie, że u was cała firma działa w tym trybie... 

- To racja. Jesteśmy firmą społeczną. Zatrudniamy osoby wrażliwe społecznie zarówno na stanowiskach kierowniczych, jak i niższego szczebla. Stawiamy na rewitalizację, zatrudniamy osoby z różnych grup wykluczonych: niepełnosprawnych, imigrantów, ludzi po tzw. przejściach. Nieudaczników często. 

Może ja zmienię to słowo spisując wywiad? Mało poprawne politycznie... 

- A dlaczego? Zatrudniamy porządnych ludzi, osobiście uważam, że często mądrzejszych ode mnie, bo ja na zbyt wielu sprawach się nie znam. A oni często tak. Osoby wykluczone świat nazywa nieudacznikami, ja tego nie zmienię, ale chcę dawać im szansę. Teraz pracujemy mocno z więźniami i byłymi więźniami, zatrudniamy bezdomnych.   

Z nimi jest jak z tymi budynkami, o których mówiłem wcześniej. W stary, zdegradowany, zrujnowany zakład, w którym nikt już nie widzi potencjału, my wkładamy serce i powstaje coś nowego. Analogicznie jest z ludźmi: jak się w nich zainwestuje, da im szansę,  to też może powstać coś pięknego. 

"Rewitalizuje" pan ludzi i budynki? 

- Można tak powiedzieć. Takich ludzi trzeba czasem rzucić na głęboką wodę, dać im  odpowiedzialność. Jeśli się "topią", nie podołali, to szukamy dla nich innego miejsca.  

A po co pan to robi? 

- Kręci mnie to. Jestem wolnym człowiekiem, więc mogę to robić. Wolność jest dla mnie najważniejsza. Przyznam, że jak coś robię dłużej, jakiś jeden proces, to szybko mnie to nudzi. A tutaj cały czas jest coś nowego, jest nowy problem do rozwiązania, wychodzą rzeczy bardzo nieoczywiste. Bawi mnie więc takie działanie i taka pomoc.  

Nie wiem na ile wystarczy czasu, wieku nie oszukam, część obowiązków staram się już oddawać, ale mimo wszystko jako firma przyspieszamy.  Mamy w przygotowaniu około 20 nowych projektów hotelowych w całej Polsce, z czego połowa już blisko finalizacji. Ogrom pracy. Przygotowałem nawet jednostronicowy projekt ustawy upraszczającej procedury rewitalizacji budynków, a dokładnie o ratowaniu zabytków na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Dotąd był pan mocno zaangażowany w condohotele, czyli taki hotel sprzedawał pan na pokoje. To dalej opłacalny biznes? 

- W samo condo ja nie do końca wierzę, mamy swój inwestycyjny System Arche, nawet go opatentowaliśmy w marcu 2022 r. Jest to chyba do tej pory jedyny tego typu system rozliczeń z inwestorami w Polsce. Dzielimy się z nimi całym zyskiem wypracowanym w danym miesiącu, w danym hotelu z wynajmu sal, gastronomii, wszelkiego rodzaju eventów, spa, etc.

Minimalne roczne wynagrodzenie inwestora to 5 proc. liczone od ceny netto w pełni wykończonego i wyposażonego pokoju, które to trzeba traktować jak poduszkę bezpieczeństwa. Tu mogę się pochwalić, że mamy ponadprzeciętne stopy zwrotu. Rekord to Żnin, który miał blisko 17 proc.

Średnio naszym inwestorom wypłacamy 8-9 proc. rocznie z zainwestowanego kapitału netto. 

Proszę pamiętać, że my chcemy zarządzać obiektami wielofunkcyjnymi, czyli nasze powierzchnie są elastyczne, łatwe do zmiany funkcji. Żeby zarabiać dla naszych inwestorów, musimy mieć dużo gości. Nie ograniczamy się do żadnej grupy społecznej, wszyscy są u nas mile widziani, grupy MICE [skrót z angielskiego: spotkania, imprezy motywacyjne, konferencje oraz targi], seniorzy, dzieci, młodzież, sportowcy, a nawet wszystkie zwierzątka. 

Po pandemii mamy prawdziwy boom na wyjazdy, czujemy silną potrzebę podróżowania. Dziwnie to zabrzmi, ale ten Covid to nawet nam pomógł biznes rozkręcać. Okej, straciliśmy przez niego 100 mln zł, ale jako społeczeństwo weszliśmy w trakcie pandemii w świat cyfrowy. My ludzie to jednak jesteśmy zwierzęta społeczne, potrzebujemy relacji. A my je zapewniamy w hotelach.  

To już sam nocleg to za mało? 

- W hotelu Polak chce mieć basen, żeby z dzieciakami się pobawić. To oczywiste. Każdy hotelarz to już wie. Coraz częściej na wyjeździe chcemy pójść na koncert czy spektakl teatralny w swoim hotelu. Coraz częściej lubimy wejść w miejsce, do którego przyjeżdżamy. Poznać historię miasta, ludzi, którzy je tworzą. W naszych rewitalizowanych obiektach o to łatwiej. Mocno stawiamy też na aktywność fizyczną.  

Nasza spełnione marzenie o pobycie w hotelowym spa pokazuje, że jesteśmy coraz bogatszym społeczeństwem? 

- Oczywiście. Gdy zaczynaliśmy w Łochowie, to na święta w tym hotelu była garstka ludzi, dziś mamy komplety. Powód jest prosty: stać nas na taki wyjazd. Wystarczy popatrzeć na dane dotyczące lokat i odłożonych tam pieniędzy.

Mamy czasy, w których wiele osób wreszcie po latach ciężkiej pracy zaczyna korzystać z majątku. Widzimy zresztą, że właśnie wiele starszych osób do nas przyjeżdża. 

Może odejdę trochę od tematu, ale chcę to powiedzieć. Jak ktoś ma dzieci, to niech nie daje im pieniędzy, niech nauczy je zarabiać samemu.

My, starzy, to młode pokolenie unieszczęśliwiamy finansując im dostatnie życie. Będę tu się bił w pierś, widzę to po swoich synach. Wyciągam jednak wnioski i do wnucząt podchodzę inaczej. Dawanie gotowego nas rozleniwia, przez to potrzeby tylko rosną, a w zamian nie chce się nic oddawać. 

Mówiłem, że ta wolność dla mnie jest ważna. To ona się właśnie tak objawia. Jak mam coś, co ode mnie zależy, to czuję się wartościowy, mam swoją godność. 

Rzadko spotykana szczerość i umiejętność rozliczania się ze swoich błędów... Muszę więc pociągnąć za język i spytać, co to były za błędy? 

- Widzi pan, że w biznesie wpadek nie miałem, a osobiste problemy miałem... No tak jakoś się poukładało. Może więcej tu mówić nie będę o tym.  

To podpytam o biznes. Nie było projektu, którego pan żałował? 

- Ja biznesplanów nie czytałem, to mało ciekawe jest przecież. Jak czułem, że jest potrzeba coś zbudować, stworzyć, to tak robiłem. I jakoś zawsze wychodziło. Jestem tak urządzony, ustawiony psychicznie, że nawet jak ktoś mnie na milion oszukał, to ja się cieszę, że czegoś mnie to nauczyło. A były różne "przygody" przy zakupie działki trefnej czy wychodzeniu ze spółki z osobami, które próbowały mnie oszukać.  

Ważne, żeby mieć poduszkę finansową, to wówczas nie ma się takiego skołatanego serca i można spokojnie działać, nawet mimo przeciwności losu. 

Ja pana wcześniej nazwałem deweloperem. Dziś to według społeczeństwa pejoratywne określenie. Siedzi pan w tej branży i dostrzega tę społeczną zmianę do sprzedających mieszkania? 

- Że to krwiopijcy i "patodeweloperzy"? Trochę w tym racji jest, ale są też porządni deweloperzy. Żałuję nieco zagmatwania prawnego tej branży: mamy ustawę deweloperską, rachunek powierniczy, teraz obowiązkowe ubezpieczenia. 

Ja się zastanawiam, czemu to ma obejmować wszystkich? To paraliżuje pracę np. nad przywracaniem pustostanów, nadbudowami czy budowaniem plomb pomiędzy blokami. Takie inwestycje nie są w zakresie zainteresowania tych dużych, a ci mali, chcąc to robić, muszą przechodzić przez całą proceduralną mękę jakby stawiali wielki gmach. 

Te przepisy z czegoś jednak wynikają, głównie z dawnych grzechów i problemów z deweloperami... 

- Oczywiście, ale to były grzechy najczęściej tych dużych ryb, a płaci za nie teraz "plankton". To nie buduje zdrowej konkurencji. Polacy mają dużo inicjatywy biznesowej, pomysłów, ale blokują nas procedury. Dajmy możliwość zrobienia plomby, gdy jest taka możliwość. 

Tylko że to się skończy "apartamentami" o powierzchni 20 metrów...  

- Ja jestem za wolnym rynkiem. Regulowanie tego nie pomoże, zawsze znajdzie się ktoś, kto będzie to obchodził. Oczywiście w takiej ofercie nie można kłamać, to musi być transparentne.  

Jeśli jednak mówimy o problemie mieszkaniowym, to nie możemy jednocześnie takiego rynku przeregulowywać. Musimy odpuścić tym mniejszym inwestorom, i mówię to przeciw sobie, bo przecież małym nie jestem.  

Duży deweloper ma zazwyczaj wysokie marże, mały zadowoli się mniejszą kwotą, bo nie jest aż tak rozrośnięty, nie ma tylu szczebli i pracowników do utrzymania. Dopuszczenie tego planktonu na rynek przywróci jednak konkurencję, a to sprawi, że ceny spadną. 

W Polsce mamy całą masę pustostanów, a to miejsca, które deweloperom się nie opłacają, oni by taki budynki tylko wyburzali. Jeśli w danej kamienicy jest jednak kilka miejsc, gdzie można coś nadbudować, przebudować, to znajdzie się zapewne ktoś, kto ma pieniądze, dokona takiej rewitalizacji i przywróci to na rynek. A i miasto na tym zyska, że nie będzie rudery, tylko mieszkania w centrum.  

Mamy przepisy techniczne dużo bardziej restrykcyjne niż w zachodnich państwach. Podobnie przepisy antypożarowe. To nie tworzy dobrej atmosfery do inwestowania i to szczególnie dla małych firm. 

Dziś ci duzi deweloperzy robią miasta dla siebie i samochodów. Burzą, leją beton, stawiają wielkie molochy. Ci mali inwestorzy przywracaliby te miasta dla ludzi, odbudowywaliby tkankę miejską. Dla człowieka przyjazne są budynki mające 4-5 kondygnacji, a nie ogromne wieżowce z jeszcze większymi garażami.  

Zaraz, bo ja nie zauważyłem, kiedy tu wszedł aktywista miejski. Przecież to pan jest dużym deweloperem?! 

- Zgadza się, ale co ja poradzę, że tak sytuacja wygląda. 

Zaraz mi pan jeszcze powie, że za dopłatami do kredytów pan nie jest. 

- Bo nie jestem, one wzmacniają tych dużych deweloperów.  

Koledzy z branży muszą pana bardzo nie lubić... 

- A to ich pan pyta, ja jestem wolnym człowiekiem i mówię, to co chcę. Ja stoję po stronie ludzi. Musimy budować miasta dla nich, z zielenią, komunikacją, zwartą zabudową, usługami, sklepami. A nie tylko sypialnie. U nas niestety tworzą miasta tylko ci wielcy i robią to tak, jak im wygodnie. 

Władysław Grochowski jest założycielem Grupy Arche, która buduje mieszkania oraz hotele w całej Polsce. Założyciel firmy na początku lat  90. był burmistrzem Trzebieszowa na Lubelszczyźnie, wcześniej uczył się fotografii i sztuki operatorskiej w łódzkiej filmówce. Od lat słynie z zaangażowania społecznego: pomagał powodzianom, Ukraińcom, osobom z niepełenosprawnościami. Gdy pierwsi imigranci zaczęli masowo przekraczać granicę z Białorusią apelował, by ich wpuścić, mówiąc, że wielu samemu zatrudni. Razem z żoną udziela się także jako mecenas kultury.

W konkursie Przedsiębiorca Roku jest nominowany w kategorii Produkcja i Usługi, obok Magdaleny Kwiatkiewicz z YES, Karoliny i Michała Zajezierskich z Nowel oraz dr Małgorzaty Adamkiewicz z Adamed.

Redagowała Anna Zaleska